علائم نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان
علائم نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان
زمانی که صحبت از بیش فعالی می‌شود بیشتر افراد فکر می‌کنند که این مورد محدود به دوران کودکی است در حالیکه اصلا اینگونه نیست. بیش فعالی و کم توجهی در بزرگسالان نیز دیده می‌شود اما نشانه‌های آن ریشه در کودکی فرد دارد. برای بیشتر افراد، اختلال ADHD بزرگسالان مشکلات بسیار بزرگی ایجاد می‌کند که می‌توان آن‌ها را با درمان‌های مختلف بهبود بخشید. درمان ADHD بزرگسالان با کودکان یکسان است و شامل داروهای محرک یا سایر داروها، مشاوره روانی (روان درمانی) و درمان برای شرایط سلامت روان است که همراه با این اختلال رخ می دهد.
30 تا 70 درصد این کودکان این اختلال را با علائم متفاوتی در بزرگسالی‌شان تجربه می‌کنند، که در ادامه به بررسی برخی از این علائم می‌پردازیم.
- بزرگسالانی که دچار این اختلال هستند، معمولا به قرارهای کاری، دوستانه و … سروقت حاضر نمی‌شوند.
- این افراد اغلب دچار حواس پرتی هستند.
- اولویت بندی شروع و اتمام کارها برای این افراد کار آسانی نیست.
- علامت دیگر این افراد رانندگی پرخطر است.
تفاوت فرد عادی با فردی که به اختلال ADHD مبتلاست چه می باشد؟
تقریبا همۀ افراد دارای نشانه مشابه به این اختلال در برهه‌ای از زندگی خود هستند. اگر مشکلات شما تازه هستند و یا گاه به گاه در گذشته رخ داده‌اند، شاید این اختلال را نداشته باشید. اختلال ADHD تنها زمانی تشخیص داده می‌شود که نشانه‌های آن به اندازه کافی شدید و حاد شده باشد و باعث ایجاد مشکلات زیادی در زندگی روزمره فرد گردد. این علائم مداوم و مخرب می تواند ریشه در گذشته و دوران کودکی فرد داشته باشد. تشخیص این اختلال در افراد بزرگسال کمی دشوار است زیرا برخی از نشانه های خاص این اختلال شبیه سایر موارد است. مثلا ممکن است فردی که به این اختلال مبتلاست دچار اضطراب و یا اختلال خلقی شده باشد. بیشتر بزرگسالان با ADHD همچنین سایر مشکلات ذهنی همچون افسردگی یا اضطراب را نیز دارند.
آیا اختلال بیش فعالی یا ADHD واقعا وجود دارد؟
بیشتر روانشناسان و روان‌کاوان معتقدند که اختلال بیش فعالی یا ADHD واقعا وجود دارد. این بیماری ممکن است در خانواده‌ها به ارث برسد که در این صورت ریشه دارد. همچنین شواهد نورولوژیک نشان داده است که این بیماری با تغییراتی در رشد و توسعۀ مغز همراه است.
ADHD به طور واضح با مشکلات تحصیلی، کاری و روابط در ارتباط است. اما این اختلال به درمان پاسخ می‌دهد، که این موضوع اعتبار بالینی آن را نشان می‌دهد. اما اگر این اختلال به خوبی تشخیص داده نشود یا درمان نشود، به طور گسترده‌ای جای بحث دارد.
برای درمان یا کنترل این اختلال چه باید کرد؟
علاوه بر مراجعه به روانپزشک یا درمانگر کارهایی است که خود شخص هم می‌تواند انجام دهد و به خودش کمک کند.
- یک راه این است که از ساختار و چارچوب برنامه‌ریزی استفاده کنید و سعی کنید تحت هر شرایطی به آن پایبند باشید.
- راه‌هایی برای تخلیۀ انرژی پیدا کنید، مثلا ورزشی که خیلی به آن علاقه مند هستید و به شما هیجان می‌دهد را در برنامۀ هفتگی خود قرار دهید.
در نهایت خود و دیگران را سرزنش نکنید.
چه زمانی باید به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کرد؟
اگر عدم توجه، بیش فعالی و یا رفتار تکانشی به طور مستمر زندگی شما را مختل کند، باید با یک پزشک متخصص در این مورد صحبت کنید. البته برخی از نشانه‌های اختلال ADHD با سایر شرایط ذهنی یکسان است و ممکن است اصلا مبتلا به این اختلال نباشید. اما شاید شما شرایط دیگری داشته باشید که نیازمند درمان باشد.
آیا ADHD یک ناتوانی در یادگیری است؟
گرچه ADHD اغلب می‌تواند باعث چالش‌های تحصیلی شود، به طور خاص یک ناتوانی در یادگیری، مانند ناتوانی در خواندن یا نگارش، در نظر گرفته نمی‌شود. با این حال، بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD، اختلال یادگیری همزمان نیز دارند. این اختلالات می‌توانند علائم بیرونی مشابهی، به خصوص در کودکان، نشان دهند.
آیا احساس بی‌قراری نشانه ابتلا به اختلال بیش فعالی است؟
هر چند بی‌قراری قطعا یکی از جوانب ADHD است، اما این بیماری پیچیده‌تر از یک بی‌قراری فیزیکی است. اگر، علاوه بر بی‌قراری مداوم
- تجربۀ احساس حواس‌پرتی مداوم در محیط‌های متعدد را داشته باشید
- اغلب دمدمی مزاج رفتار کنید
- بیش از حد صحبت کنید
- در انجام وظایف و مدیریت زمانتان مشکل داشته باشید
- در پروژه‌های مهم اشتباه کنید
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
روایت تاریخ برده داری استعمارگران بزک کرده در کتاب «شکار انسان»
سفری به زیباترین کتاب‌فروشی‌های جهان
تجربه‌های کتابخوانی برای بیماران اعصاب و روان
بیوگرافی هوشنگ ابتهاج شاعر ایرانی
اصول مصاحبه با رسانه‌ها
