کتاب صوتی لهجه های غزه ای

معرفی کتاب صوتی لهجه‌های غزه‌ای

این کتاب توسط یوسف القدرة  که از شاعران غزه‌ به شمار می‌آید و فاتنه الغره از  بانوان شاعر فلسطینی  است نوشته شده روایت نزدیک از غزه بعد از طوفان الاقصی پرداخته است.

کتاب صوتی لهجه‌های غزه‌ای توانسته کانالی به جریان زندگی که زیرلایهٔ سیاسی و نظامی جاری است، بزند و با یک نگاه مردم‌شناختی به بیان وقایع و رویدادها بپردازد و درک بهتری از شرایط و روح زندگی در فلسطین به ما بدهد. این کتاب صوتی دربردارندهٔ روایت‌هایی از زندگی روزمرهٔ مردمان غزه است.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به دو گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرد، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص یا ارائهٔ اطلاعات و به‌دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم هم‌نوعان است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ مبتنی بر واقعیت، از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی است. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌تواند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی – آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها و نقدهای ادبی.

این کتاب حاصل نوشته‌های دو نفر است:

یوسف القدرة، شاعری ساکن خان‌یونس در باریکۀ غزه که با زاویۀ نگاهی باز، به تماشای رویدادهای اطرافش نشسته و آنها را به همراه تجربیات شخصی خود برای خواننده باز گفته است.

نفر دوم یک شاعره فلسطینی‌الاصل مقیم بلژیک به نام فاتنه الغره است. او که برای دیدن خانواده و برادرانش به غزه رفته بود، با شروع حملۀ زمینی اسرائیل به غزه در آنجا گرفتار شد و تا دو ماه بعد که موفق شد مجوز رفتن به مصر و سپس بلژیک را بگیرد، شش یادداشت از مجموعه یادداشت‌های این کتاب را نوشت.

بریده‌ای از کتاب لهجه‌های غزه‌ای:

آن روز عمو محمودت تنها پسرش احمد را روی شانه‌هایش گرفت و رفت تا او را زیر بمباران دفن کند. احمدی که تازه ۲۱ سالش تمام شده بود. هوس یک لیوان قهوه کرده بود. رفت، درحالی که لیوان قهوه در جیبش و گلوله‌ای در سرش برگشت. گفته بودم چطور خطی از براق در یک طرف دهانش راه افتاده بود؟