پادکست پنارت

پادکست پنارت، پادکستی طنز است که به اتفاقات فوتبالی و غیرفوتبالی در جام‌جهانی قطر می‌پردازد، با مهمانان متنوعی گفت‌وگوی شوخ‌طبعانه دارد و کشورهای حاضر در جام‌جهانی را طوری معرفی می‌کند که هرجایی قابل پخش نیست.

اپیزود اول قطر:

قطر در دل خاورمیانه قرار گرفته و اگرچه که به اندازۀ اکثر کشورهای خاورمیانه پرآشوب، خسته و رنجور نیست، اما انصافاً زیباست. بعضی‌ها از دوحه به عنوان اعجوبه شهرسازی دنیا یاد می­‌کنند، اما کی گفته؟ ما هم اگر مساحت کشورمان در مجموع اندازه جمهوری خودمختار قم هم نمی­‌شد، با آن ­همه درآمد نفتی بزک دوزکش می­‌کردیم.

اپیزود دوم انگلیس:

استعمار پیر، بلندی‌های بادگیر، چای ارل‌گری، لندرور، دیوید بکهام، انواع و اقسام بی‌بی‌سی، طبقۀ نجیب، الیزابت اول الی آخر، یقه و شیعۀ انگلیسی، رستوران هندی، پوند استرلینگ، رحیم استرلینگ عروس‌های ملکه، سر ‌جان‌ ملکم، برند دبنهامز، آنتونی هاپکینز، برج ساعت بیگ‌بن و غیره روی‌هم‌رفته می‌شوند انگلیس.

اپیزود سوم آرژانتین:

آرژانتین اگرچه که در لیست کشورهای آمریکای لاتین قرار دارد اما مردم آن به شدت اروپایی‌اند. سال‌ها پیش، وقتی اسپانیایی‌ها خیلی حوصله‌شان سر رفته بود و سنگینی غروب جمعه اذیتشان می‌کرد، هوس کردند آرژانتین را کشف کنند و به استعمار خود درآورند و با خواهر و مادر آرژانتینی‌ها وصلت کنند. به این ترتیب رفته‌رفته سرخپوست‌های آرژانتینی، سفید و بلوند و چشم آبی شدند. برای مثال اگر دقت کنید، چشم‌های لیونل‌مسی زیر نور خوشید به آبی می‌زند. (الکی گفتم) آرژانتینی‌ها نه تنها خوشگلند که خیلی هم تحصیلکرده و پولدار و همه‌چیزتمامند و گزینه‌های خوبی برای ازدواج هستند.

اپیزود چهارم فرانسه:

به باور عوام، «فرانسه» سرزمین آزادی‌های غیریواشکی، بوس‌های فرانسوی، پژوهای 206 تیپ 5 رینگ اسپرت خوابیده، ژیان‌های زرد، رمان‌های عاشقانه، قهوه‌های رقیق، انقلاب‌های کبیر، ناپلئون‌های بناپارت، سبک‌های مجلل معماری، مهمانی‌های باشکوه، پنکیک‌های شکلاتی، برج‌های ایفل، رایحه‌های گرم و شیرین و در یک کلام «زن، زندگی، آزادی» است.

اپیزود پنچم پرتغال:

رابطۀ ما با پرتغال نقل امروز و دیروز نیست که. پرتغال سال‌ها پیش یه جورایی شریک تجاری ایران بود. همزمان با حکومت صفویان در ایران، پرتغالی‌ها از سر کنجکاوی دوره افتاده بودن تو دنیا و سرزمین‌های جدید و خصوصاً بندرها رو کشف و تصرف می‌کردن. در جریان این کشفیات، بعد از تصرف سرزمین‌هایی در شمال آفریقا و هندوستان، در سال 1507 میلادی به عنوان گردشگر معمولی به جزیرۀ هرمز رسیدن، چند روزی توی مسافرخونه‌ای، کاروانسرایی، چیزی اقامت داشتن، کباب‌ها، چلوها و کوفته‌های ایرانی عصر صفوی رو امتحان کردن، یه قلعه برای خودشون ساختن و برگشتن کشورشون. اما اونا حسابی نمک‌گیر شده بودن، نرفتن که برنگردن. هفت سال بعد برگشتن و هرمز رو به تصرف خودشون در آوردن.